Ramazanlar...
Çocukluğum en güzek günleri,
Aylarca gelmesini beklediğim tek ay,
Anneme geceleri sahura kaldırmak için yalvardığım ay
Hurmanın ve pidenin adeta uhrevileştiği ay...
Sanki gökten bir el iner ve her şeyi değiştirirdi ramazanlarda. O muhabbet, o dostluk, o anlayışki her zaman olmasını dilerdim anlatılmaz güzellikteydi. Anneler bir başka özenle hazırlarlardı yemeklerini, babalar bir başka dönerdi eve. Açlar tok, toklar açlığı bilirdi. Dostlar ve akrabalara iftara gidilirdi. Bİn aydan hayırlı geceler yaşanırdı. Üstelik hakkıyla. HAk'ın isteği gibi...
Ramazanlar,ayların sultanıdır. Sadece aç kalmak olarak görürsek eğer, asıl güzelliği görememişiz demektir. Asıl güzelliği görmek için ötesine bakmalıyız eşyanın. O da bizim gönlümüze bakar. Orayla bakan, orayla görür. O zaman ramazanlar ramazan olur.
